چرا یک انسان به دنیا آمده و از دنیا می رود؟

چرا باهم آشنا شده و چرا جدا می شوند؟

چرا انسانها زمانی که در کنار هم هستند قدر هم را نمی دانند اما زمانی که از هم دور می شوند به یاد هم هستند و به هم فکر می کنند؟

چرا انسانها به راحتی باهم دوست و یک دفعه باهم دشمن می شوند و از هم جدا می شوند و بعدها حسرت آن روزها که باهم بودند را می خورند؟

چرا انسانها هر روز خود را بیهوده و بدون داشتن هدفی آغاز می کنند و بدون رسیده به مقصد کار خود را به پایان می رسانند؟

ما انسانها همگی زندگی بدون هدف و انگیزه را یاد گرفته ایم و دوست داریم با این بی انگیزه زندگی کردن بتوانیم همه چیزهای خوب را برای خودمان بدست بیاوریم چیزهایی مثل:

بهترین ماشین , بهترین خانه , بهترین کار , بهترین دوست و ............

آیا ما تا به حال به این فکر کرده ایم که هر اتفاقی که برای ما در زندگی روزمره ما می افتد مکمل اتفاقات و کارهای بعدی ما در زندگی و این جهان هستی هست؟!

آیا تا به حال به این فکر کرده ایم که هر اتفاق چه خوب یا چه بد باعث می شوند که ما در زنگی خود تجربیات مفیدی بدست بیاوریم که این تجربیات باعث پیروزی و پیشرفت ما در زندگیمان می شود و با هر بار پیروزی ما خوشحال می شویم و با هر بار شکست ناراحت اما آیا می دانیم که هر شکستی مقدمه ای برای پیروزی است که هیچ کسی به آن دست پیدا نکرده و نمی تواند به سادگی دست پیدا بنماید آیا برای کارهایی که می کنیم برنامه ریزی کرده ایم کارهایی مثل:

نماز خواندن , غذا خوردن , حمام رفتن , خوابیدن , کارکردن , درس خواندن و ..............

اگر جواب شما مثبت است آیا تا به حال زمانی برای گناه نکردن و دست از گناه کشیدن برای خودمان مشخص کرده ایم؟؟؟؟؟؟

آیا زمانی برای نزدیک شدن به خدای خودمان گذاشته ایم؟؟؟؟؟؟

در اینجا فصل اول کتاب ما به پایان رسید از فصل دوم به بعد سرگذشت بچه های یکی از محله های استان فارس هست که همگی هم آدم های خوب و هم آدم های بد و هم آدم های طنز و هم آدم های باحال در این قصه زندگی در این محله ها هست .